De lange, lange weg naar Boedapest

Dus, ik liet jullie achter in het schone Krakow, de oude hoofdstad van Polen. Hier hadden wij een prachtig Hostel op een steenworp afstand van het centrale plein, wat over het algemeen heel erg prettig was. Nog altijd samen met Sam en Joe hebben we daar alle 'sites' bekeken. De kerken en de Kathedralen in deze stad stelden me zeker niet teleur, met veel meer schoonheid en grandeur dan de kerken van Praag. Het kasteel van Krakow was ook daadwerkelijk een kasteel, wat op zich prima was. Desalniettemin waren we met een goede dag wandelen wel een beetje door het oude Centrum heen en ondanks een enorme kater hadden we toch tijd over.We besloten naar de oude Joodse Ghetto te gaan, daar waar alle Joden uit Krakow werden gehuisvest in 1942.

Hier zagen we een heel andere kant van Krakow, waar het oude centrum het aangezicht heeft van een mooie oude Italiaanse stad zie je in de buitenwijken het Polen dat ik verwachtte. Een post-communistische bende, chaos, met als enige goed onderhouden gebouwen de 24-uurs alcohol- en kebab-tentjes. De wandeling, die meerdere uren duurde heeft ons toch even stevig met de voeten op aarde gezet.

Uiteraard waren we te laks met het boeken van een nachttrein weg uit Krakow, dus moesten we overdag vertrekken. Gisterochtend om 7 uur stonden we dan, na een fantastische avond drinken met een serie Britten, twee Ieren en een Fransman, met een vreselijke kater naast ons bed.

In de trein naar Katowice en daarna door naar Budapest, dat was het plan. Met gereserveerde stoelen moest het goedkomen. Tot in Katowice ging het ook goed, wat er daarna gebeurde werd pas duidelijk toen we Praag naderden en er eindelijk een conducteur was die daadwerkelijk z'n werk deed. We zaten wel op stoelen 74t/m76, maar in de verkeerde wagon. De juiste wagon was bijna in Boedapest, wij bijna in Praag.

Met een kuthumeur Praag weer in dus, tickets geboekt voor de nachttrein en wat Ghoulash en een biertje. We vonden een heerlijke theetuin, waar alleen bier gedronken werd, waar je Ghoulash kon eten en waar Tsjechen en masse zaten te blowen. Met een goed humeur gingen we dan ook de nachttrein in en om 23:10 rolden we Praag uit, nu dan toch eindelijk naar Boedapest.

Om 4 uur echter werd Sam wakker omdat er een man in onze kabine stond die wegliep met een tas, Joe's tas.

Jawel dames en heren, we zijn overvallen door Zigeuners.. Nee echt.

Sam en Joe erachteraan en ik bleef achter om de derde Ziguener, die om de hoek stond, uit onze kabine te weren. Na een korte hysterie van mijn kant omdat mijn bril kwijt was bleek ik zelf echter niks kwijt te zijn. Joe aan de andere kan had niks meer, geen paspoort, geen portemonnee, niks.

De politie van Breclav was echter al vantevoren gealarmeerd door een attente conducteur die het schorriemorrie in de trein maar niks vond. Ze liepen dan ook met al Joe's spullen regelrecht in de armen van de Tsjechië's zeer racistische politiemacht.

Wij de trein uit, naar het bureau, waar we van 4 tot 9 hebben gezeten/gelegen/geslapen. Het was de hel. We hebben verklaringen afgegeven en gelukkig heeft Joe alles terug.


De politie leek het overbodig om ons terug te rijden naar het station, dus in de regen liepen wij terug door een vreselijk deprimerende stad in Tsjechië, hongerig, slaperig, gebroken. Aangekomen op het station besloten we dat we geen moment langer in die ***stad wilden blijven dus stapten we op de eerste trein weg, die naar Wenen. Daar stapen we toevallig uit op het goede station en nog toevalliger stond er een trein naar Boedapest op het andere perron.

Karma.

Nu zit ik in Boedapest, na 'even naar het hostel gelopen te zijn' (+-40 minuten met alle bagage). Ik zit op een balkon, er is raggae-muziek, er is een chille atmosfeer, er zijn teveel Nederlanders en stonede Zwitsers. De sfeer is top, ik heb gedouchet en een biertje. Vanavond wat mensen ontmoeten en chillen.

Ik ga hier wel genieten denk ik en met die verwachting neem ik afscheid.


x
Jan