Leven.

Op het vriendelijk doch dringende verzoek van enkele van mijn familieleden dan toch maar een tweede verslag. Mijn twijfel om dit te schrijven komt voort uit het feit dat ik niet zozeer aan het reizen ben, maar aan het leven en om daar dan een reisverslag over te schrijven?

Maar goed, ik leef natuurlijk wel erg ver weg, dus om iedereen die daar interesse in heeft dan toch maar een glimp in mijn bestaan te geven en om wat herrineringen te bewaren voor de toekomst hier mijn conclusies over het leven aan de verre kant van de aardbol.

Australië is groot. Erg groot. Nu wisten we dat allemaal natuurlijk al, maar om Douglas Adams te parafraseren: 'Australia is big. You just won't believe how vastly, hugely, mind-boggingly big it is. You may think it's a long road down to the chemist, but that's just peanuts to Australia.'

Per example; een kleine roadtrip naar de Twelve Apostles (http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ee/The_twelve_apostles_Victoria_Australia_2010.jpg). Dit is een van de voornaamste attracties hier in Victoria, een van de kleinste staten van Australië. Als je flink doortrapt (Ha! Alsof, gewoon 80 to 100 km / uur hoor) en de route binnendoor neemt duurt het al snel 3,5 uur om daar te komen. De leuke route langs de Great Ocean Road doet her nog wat langer over en we hebben de Twaalf Apostelen dan ook nooit bereikt, we proberen het zondag nog eens.

Desalniettemin was de roadtrip de moeite waard, koala's gezien, die dingen zitten dus letterlijk dronken in de boom hun lever te vergiftigen tot ze daaraan doodgaan, en verder een fantastische rit langs een ontzettend mooi stukje natuur. Tussendoor nog een stop bij een waterval voor een douche, en de terugrit ging dwars door een nationaal park wat het beste te vergelijken is met Jurassic Park. De bomen hier zijn nogal anders dan wat we gewend zijn en in dit park werd ik daar in zijn volledigheid mee geconfronteerd. Rijdend door een dichte soort jungle, waan je je in een tunnel en zie je overal gombomen (waaronder Eucalyptus valt), die in plaats van hun bladeren hun bast verliezen en dit doen in de zomer in plaats van de winter. Wat lager zie je vooral veel varens, maar dan in boomvariant. Stel je een soortement palmboom voor, maar dan is het een uit de kluiten gewassen varen, de hoogste die ik zag moet zeker 10 meter hoog geweest zijn.

Het landschap dat zich na dit park opende is het best te beschrijven als een soortement geel Noord-Frankrijk. Relatief saai, geel, veel koeien en dan die gekke bomen overal tussendoor. Helaas bij deze eerste trip geen kangoeroes gezien.

Dan weer terug de stad in, waar ik uiteindelijk het meeste van mijn tijd doorbracht. Net als Australië is ook Melbourne gigantisch en ontzettend plat (even een drankje doen bij een vriend van me is al snel 35 km rijden en daar doe je in het stadsverkeer al snel een uur over). De stad is gevormd om het CBD heen, een nieuwerwetse stadskern van een soort dat we in Nederland eigenlijk niet kennen. Er staan daar meer wolkenkrabbers / km2 dan in welke andere stad ook, dus eigenlijk ook een soort jungle. In de binnenstad is relatief weinig te beleven, al heb ik een bezoekje gebracht aan de kathedralen (1880-ish) en de andere bezienswaardigheden. Wel leuk is China-town (uitgestrekt in 1 straat, maar wel alles in het chinees), de 'arcades' (overdekte winkelstraatjes a la de passage in den Haag) en de steegjes tussendoor vol met graffiti.

Het leven in Melbourne vindt echter plaats in de suburbs en dat zijn er nogal wat. De traditionele suburb is eigenlijk een soort stadje met een kleine stadskern en dan in plaats van tussen de stadjes groen, meer huizen. Er is allerlei status verbonden aan verscheidene suburbs en ze hebben allemaal hun eigen kwaliteiten. Het westen is industrieël en goedkoop (maar sommige delen ervan zijn ontzettend in opkomst, want het is dichtbij de stad en niet achterlijk duur, je kan al een stukje grond kopen vanaf $600.000 in een degelijke buurt), het oosten is duur, het noorden is hip, de bayside is saai. Ik snap het ook nog niet allemaal, maar veel mensen vinden er wat van en sommige mensen zweren bij hun buurt. Wij zijn vooral aan het verkennen geweest en er zijn inderdaad gigantische verschillen.

Een aantal leuke suburbs die ik nog wel kan aanbevelen voor eenieder die hier ooit heengaat zijn Yarraville, want dat is schattig met een gave oude bioscoop, Footscray, want daar zit een hippe markt en het is wel een leuke buurt en zelf ben ik erg fan van Prahran, waar we ook willen gaan wonen. Prahran is dicht bij het strand, heeft een lange hippe winkelstraat en ligt relatief dicht op de stad zelf.

Door de afstanden hier moet je alles met de auto doen, nu hebben we die (een fantastische Suzuki Baleno uit 1995, oorspronkelijk met zes nesten Redbacks, maar die heb ik doodgemaakt) maar dat verveeld al snel. In de stad wonen en dan alles met de auto moeten doen (en aan de verkeerde kant van de weg ook nog) vind ik persoonlijk niet helemaal je van het, maar hopelijk veranderd dat als we verhuizen.

Maar goed, wat doe ik dan zoal? Werk zoeken heeft wat meer tijd gekost dan ik zou willen, al heb ik inmiddels in ieder geval een part-time aanstelling die kosten dekt. Verder zijn er nog wat avontuurtjes de stad uit geweest die de moeite van het opschrijven waard zijn.

Een dagje naar de Dandenongs, een groepje heuvels ten oosten van de stad, was zeker de moeite waard. Er werden mij daar veel Nederlanders beloofd, die schijnbaar bij aankomst in Melbourne naar de dichtstbijzijnde heuvels getrokken zijn en daar hun huizen hebben opgetroken, maar ik zag er relatief weinig (Hotel 'The Mill' was wel enigzins verdacht).

Hier hebben Britt en ik wat dingetjes bezocht en vooral veel uit de ramen gekeken. In de Dandenongs staan veel bomen van het type 'Mountain Ash' ook wel 'Fire Ash' genoemd. Dit zijn de op één na hoogste bomen ter wereld en dat levert nog wel spectaculaire natuur op. De bomen hebben tevens een bijzonder mechanisme om de veel voorkomende bushfires te overleven, ze verliezen hun bast en bladeren tijdens en na de brand en groeien daarna rustig verder. Ook hier weer watervalletjes, fantastische landschappen en aan het einde van de dag lekker zwemmen in een meertje.

Nu wilde ik graag kangoeroes zien en dit gebeurde eindelijk na het zwemmen, bij een stuwdam in de buurt was een picknick-plaats met bijbehorende kangoeroes. Met de ondergaande zon kwamen ze eindelijk de bush uit, een stuk of 25, speciaal voor mij en Britt. We zijn langzaam dichterbij gekropen en ik denk dat we uiteindelijk nog geen twintig meter weg waren. Wat een ontzettend vreemde beesten, maar wel imposant.

Een ander weekend ging ik met Matt (een vriend die ik in Berlijn heb leren kennen die Februari terugkeerde naar Melbourne) kamperen op Mount Disappointment (het meer komt nog wel jongens!). Eerst echter een dagje op stap in de Yarra Valley, een mooie wijnstreek niet ver van Melbourne en zeker de moeite waard. Wederom fantastische landschappen en schattige stadjes. Uiteindelijk ben ik van auto gewisseld in Kinglake, een stadje dat de laatste keer dat Matt er was niet meer bestond, rondom dit gebied vonden de ergste bushfires in jaren plaats, kwamen meer dan honderd mensen om het leven en brandde een stuk land van het formaat Frankrijk af. Kinglake zag er echter weer sprankelend uit.

De berg zelf was niet teleurstellend, tot onze grote teleurstelling. We hebben heerlijk een dagje off-road gereden met de Toyota Hilux van z'n ouders, zijn 'savonds naar de Rodeo gegaan (wat een helden, wow) en hebben de volgende dag nog een heel stuk verkend en uiteindelijk lekker gezwommen in een rivier. Momenten die uitzonderlijk veel indruk maakten was de veelzijdigheid van de natuur op die ene berg, van jungle, naar velden van lage varens, rotskloven, weidegronden en de bij gebrek aan een beter woord, skeletbossen. De Mountain Ash die ik al genoemd had, kan heel goed herstellen van een bosbrand, maar als er te snel achter elkaar bosbranden plaatsvinden gaan zij helaas ook dood. Dit is hier op grote schaal gebeurd, wat een bos oplevert van gigantisch hoge witte boomstammen zonder begroeiing.

Tevens gespot:
-4 wombats
-2 walibis
-1 Brown Snake
-1 Funnelback Spider (ook maar meteen doodgemaakt, die dingen zijn niet erg prettig bij het ontbijt)

Dan nog een laatste tripje, met Britt en Shabs naar Sorrento, op een van de schiereilanden die de baai sluiten. Een spectaculair mooi strand met aan de zijkant uit het zandsteen gevormde grotten en 'rockpools' een soort natuurlijke baden waar je heerlijk in kan chillen.

Al met al is het leven niet verkeerd hier, goed eten, goed gezelschap en veel te doen. Met wat werk op zak gaan er ook ineens wat meer deuren open. Aanstaande zondag dan toch eindelijk die Apostelen bekijken als het lukt.

Dus om een beroemde Australische struikrover te citeren: 'Such is Life'